Τάζω την ποίησή μου στην Ελλάδα, που τόσο λίγοι πίστεψαν, τόσο πολλοί επρόδωσαν καί καπηλεύτηκαν σφοδρά ΄ το ΄Ονομά Της.
Δεν ήταν μόνο ξένοι που τη διέσυραν. ΄Ηταν κι αυτά τα σπλάχνα Της. Τα ίδια τα παιδιά Της.
Τη βλέπω πάντοτε γοργά να περπατά, αφήνοντας πίσω δοκιμασίες. ΄Εχοντας πάνω Της Αιώνια Φυλαχτά, Αγώνες καί Θυσίες ! ...
Γεώργιος Βελλιανίτης
|