Γυρισα πολλα χρονια πισω.
Θυμαμαι τοτε που παιζαμε 3 on 3 στις παραλιες της Κομπα Καμπανα με τον Ρομαριο και τον Ζιο, όταν μας μιλουσε ενας γεροντας δασκαλος του ποδοσφαιρου που καποια στιγμη, στο ομιχλωδες της τεκιλα γυρισε και μου ειπε:

«Μικρε, το champions league είναι γιορτη. Μονο που είναι για τους αλλους…»

Εχοντας απομακρυνθει στο στρατηγειο μου, στα μικρα και απομακρα αλλα ανεξαρτητα νησια Γκαλαπαγκος, με υπερμετρη αισιοδοξια και ανυποψιαστος για τον βαθμο ταλαιπωριας που με περιμενε, αποφασισα να δω το ματς με τη Λιλ.

Βλεποντας τον αγωνα σε μακρο-κλιμακα, όλα εδώ πλερωνονται αγαπουλα μου.
Όπως χασαμε στη Γαλλια, ετσι κερδισαμε και εδώ. Κατά λαθος.

Αναμφισβητητα κατά τη δικη μου γνωμη που μπορει να είναι και λαθος, η Λιλ είναι καλυτερη ομαδα. Οι παικτες της εχουν καλυτερη τεχνικη από τους δικους μας, κατεχουν το αθλημα καλυτερα, ξερουν να απλωνονται και να συμπτυσσονται στο χωρο σχεδον αυτοματα, εχουν καλυτερη αισθηση του γηπεδου και θα ηταν μεγαλη ευρωπαϊκη δυναμη αν ειχαν μια στοιχειωδη παρουσια στην αντιπαλη περιοχη. Δεν την εχουν και για αυτό είναι υπολογισιμοι αλλα μικρομεσαιοι.
Όταν επαιζαν με 11 το γηπεδο ειχε γειρει και ηταν θεμα χρονου να βαλουν γκολ. Αοριστου μεν αλλα χρονου.

Η ομαδα μας εκανε στο πρωτο ημιχρονο ένα σουτ (ουσιαστικα διωξιμο του Εμερσον ) και ένα κατι σαν γιομα στο τερμα του Δελλα. Συγχαρητηρια.

Με τον κοουτς Λορεντσο δεν εχω ασχοληθει επισταμενως.
Δεν εχω καμια διαθεση να τον κραξω καθως ο ανθρωπος ερχεται από ένα πρωταθλημα και ένα επιπεδο ποδοσφαιρου εν γενει που το δικο μας δεν το φτανει
ουτε με τη συμμετοχη του Ιησου και 10 ταγματων αγγελων. Επομενως μονο καλο θα μας κανει και ως συλλογο και ως πρωταθλημα η παρουσια του.
Κατά μια εννοια, καλο είναι το rotation, να παιζουν ολοι, δεν μασαω ρε, κλπ αλλα ακομα και στη συνουσια υπαρχει οριο.

Η τοποθετηση του Μωρα ως δεξι μπακ, χαφ, εξτρεμ, στοπερ αποτελει μια βαθια τομη στην προπονητικη σκεψη. Τοσο βαθια που αφησε τη δεξια πλευρα της ομαδας μας κλινικα νεκρη.
Βεβαια όταν θελει να βαλει επιθετικο και βλεπει στον παγκο τον Παντελη Καπετανο και τον Λεω Καμπανταη εχει ένα σημαντικο αλλοθι…

Η ΑΕΚ στερειται σοβαρων επιθετικων παικτων. Μεχρι μεθαυριο αν παιζαμε, δεν κερδιζαμε. Απλως του την καρφωσε του Λυμπε να κανει ένα κολπο, επιασε, αντε γεια και αντιο. Ο Τοζερ εδωσε ελπιδες αλλα αγωνα με τον αγωνα παρα είναι soft και επιπολαιος. Ο Σεζαρ είναι ασταθης εως εκνευριστικος, ο Χετεμαϊ είναι καλουτσικος εξω από αυτή αλλα όταν βλεπει τη μεγαλη περιοχη φοβαται ότι εκει μεσα υπαρχει ένα ροτβαϊλερ που τον περιμενει, ο Λαγος ψαχνεται και τον ψαχνουν στην ομαδα ενώ τα φορ μας είναι take the one and hit the other one.

Δυστυχως ο Εμερσον ενώ είναι πανταχου παρων, δεν εχει την ιδια με περυσι ωριμη παρουσια και η ομαδα τα περιμενει όλα από τον αξονα, τους εξης Ζηκο και Λυμπε.
Καλο το να παιζουν ολοι, καλο το στιλ με περισσοτερη διαθεση για δημιουργια αλλα χρειαζεσαι και παικτες για να το κανουν. Ο Μαντουκα δειχνει μερικα καλα στοιχεια αλλα πρεπει πρωτα να σταθεροποιηθει.

Απαραδεκτο ποδοσφαιρο, από το πουθενα στο τιποτα και ειδικα η τρικυμια στο τελος δειχνουν σημεια ότι η ομαδα θελει δουλεια περαν της ψυχολογιας και σε τακτικη.
Με τον ΟΣΦΠ εχουμε 45 με παικτη παραπανω και δεν κανουμε ουτε ένα σουτ
Με τη Λιλ εχουμε πολύ περισσοτερο και κανουμε 1 γκολ και αντε 2 ψιλοαξιοπρεπεις προσπαθειες. Ετσι βγαινεις και λες ότι παμε για νικη με τη Μιλαν;
Ουτε στο playstation….

Με μερικους δημοσιογραφους εχω την αισθηση ότι ζουμε σε παραλληλα συμπαντα.
Απορω που ειδε ο κατά τα αλλα συμπαθης, τον περιορισμο του Κεϊτα από τον αλλον συμπαθη Γεωργεα. Και οι αλλοι συμπαθεις το ιδιο ειπαν στο στουντιο. Ο συμπαθης Γεωργεας πρεπει από χθες το βραδι να ψαχνει ακομα πορτοφολι, ταυτοτητα, κινητο, τα κλειδια του, το βαφτιστικο σταυρουδακι και ότι άλλο ειχε πανω του.


Μου εκανε εντυπωση η δηλωση του Ζηκου. Το c.l. δεν είναι λεει για θεαμα. Είναι για το αποτελεσμα. Σωστος. Και το πρωταθλημα ετσι δεν είναι όμως; Το κυπελλο είναι αλλιως; Αρα τι είναι για θεαμα; Το all star game ? Οι Harlems ?
Αν μια κατασταση που θυμιζει ποδοσφαιρο οσο ο Ολιζαντεμπε θυμιζει Πολωνο τη βαφτιζουμε «ελα μωρε τι το θες το θεαμα» σορι αλλα…

Μεση διαφορα Ελληνα παικτη και παικτη που παιζει στο Γαλλικο πρωταθλημα.
Όταν ο Κεϊτα περασε τον Μωρα ολοκληρωσε την προσπαθεια του.
Ο Ελλην ή ο μυημενος ξενος στο Ελλαδισταν θα επεφτε για μπεναλντι.

Αληθεια, αυτόν τον Κεϊτα τον πηραν λεει από το Καταρ.
Ελπιζω το δικο μας σκαουτινγκ ( και εδώ εμφανιζεται ο από μηχανης Σωκρατης: χο χο χο !!!) να βρει και για μας καποιον αντιστοιχο…
Αυτά λεω από περυσι. Ξερω ότι δεν μπορεις να φερεις τον Σεβτσενκο.
Δεν πειραζει. Δεν κραταμε κακιες.
Τον Κεϊτα όμως μπορεις να τον βρεις….
Για να το θεσω και λιγο διαφορετικα, ας πουμε ότι όπως είναι η ΑΕΚ, παιρνει τον Κεϊτα. Μιλαμε για 5 φορες καλυτερη ομαδα μονο με αυτή την κινηση!

Κατι γινεται με τη διαιτησια.
Παιζει ο θρυλος μεσα στην Ιταλια, δεν δινουν πεναλτι του Ζεβλακοβ, κοβουν με 2-3 οφσαϊντ τους Ιταλους, χθες στα γρηγορα αποβολη του Ταυλαριδη που δεν ηταν, χερουκλα του Εμο, αβαβα. Μια χαρα. Καλυτερα. Τοσα χρονια μας εσφαζαν.

Μου αρεσουν επισης οι παιανες ότι παμε για νικη με τη Μιλαν και λοιπα χαζοχαρουμενα.
Χαζαμαρες με σκοπο τις υψηλες προσδοκιες για το καλυτερο γκρεμισμα μετα.
Να περασει λοιπον η ΑΕΚ στη δευτερη φαση των ομιλων.
Για να παει που;
Μια χαρα είναι το ουεφα. Αυτό πρεπει να κυνηγησουμε, εκει θα παρουμε κανα ποντακι και οπου φτασουμε.

Να κρατησω ένα καλο;
Να κρατησω.
Η ΑΕΚ για να ξεφυγει από τη νοοτροπια του συμπαθους και συμπαγους συνολου που προσπαθει ( ειτε περυσι με αμυντικες αμυνες ειτε φετος με ψιλοεπιθετικες προσπαθειες) , πρεπει να παρει νικες εστω και με 0,1 – 0.
Κραταμε το γκολ του Λυμπε, τη νικη, το τριποντο και το ματς μπαινει στη μηχανη του χωροχρονου χωρις να αφηνει αναμνησεις…