Ζούμε σε μιά Χώρα, της απελπισίας.
Τόπο Παραλόγου καί Υποκρισίας.
Φόνοι, Κλεψιές, Ψευτιές, Απάτες.
Πόλεμος με ληστές στις στράτες.

΄Ολοι μας τ' αρπάζουνε. Δεν αφήνουν μία.
΄Υστερα σου λένε, φταίει η Κοινωνία.
Πήραν τις Ταφόπλακες από τα Μνημεία!
Μέχρι που ξαφνιάστηκε κι η Αστυνομία.

Τί να πούμε γιά καρδιές, τρέλλες, καταθλίψεις.
Κάθε βήμα ένας καημός! Πόνος όπου στρίψεις.
Τάξανε ποιότητα! Πίστη στον Πολίτη!
Κόσκινο τον έκαναν. Τούκλεισαν το σπίτι!

Τούτα δώ συμβαίνουνε σε άλλον Πλανήτη!
Τίποτα δε βλέπουνε, πέρ' από τη μύτη.
΄Ο,τι καί να γίνεται, πάντα πέρα βρέχει.
Ούτε πιά ένα Θεό, κανένας δεν έχει.

Είναι η Αργία, Μήτηρ της Κακίας.
Τώρα τον πληρώνουμε, το Φόρο Βλακείας!
Πού θα πάει όμως αυτό. Πόσο θα κρατήσει.
΄Οταν κανείς δεν μπορεί σπίτι του να ζήσει.

Είμαστε "υπό διωγμό", μέσα στην Πατρίδα!
Σήμερα δε φαίνεται, κάποια ηλιαχτίδα.
΄Ισως αύριο να φανεί. Κανένας δεν ξέρει.
Χάνεται η Χώρα μας...Μέρα μεσημέρι!......

Γεώργιος Βελλιανίτης