Βρέθηκε ξεκρέμαστος στο πουθενά.
Του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.
Η γή έφυγε κάτω απ’ τα πόδια του.
΄Εμεινε άνεργος. Δεν είναι μόνο η ανέχεια.
Είναι κι οι σκέψεις. Toν πνίγουνε συνέχεια.
Η αβεβαιότητα. Το σήμερα. Το αύριο.
Πώς θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε στον αέρα.
Μα πόσο θα κρατήσει αυτό. Αβεβαιότητα. Ανησυχία.
Πού να βρίσκεται άραγε η ευτυχία.
Η εργασία είναι ευλογία.
Κι όμως όταν την έχομε τηνε βαριόμαστε.
Αλλά είναι αργός θάνατος η απραξία.
΄Οποιος έχει δική του δουλειά είναι ευτυχισμένος.
Απ’ τη δουλειά του ξένου σαν φύγεις, είσαι καταδικασμένος.
Πολλοί ζητούν τα δικαιώματά τους.
Υπερβάλλουν πολλές φορές. Και χάνουν τη χαρά τους.
΄Οποιος κάνει κατάχρηση της απεργίας
δοκιμάζει την άχαρη ζωή της ανεργίας.

Γεώργιος Βελλιανίτης