(τραγούδι του Βασιλη Νικολαιδη)

Μ' αφησες μονο, ο διαολος να παρει την μοιρα μου
θα σ' ειχα σφαξει αν ηταν του χαρακτηρα μου
Μ' ενα σαλαμι αφημενο καιρο στο ψυγειο
ειπα λοιπον κι εγω να σου κανω ενα αστειο

*****

Και πηρα στο τμημα αμεσως και τους τηλεφωνησα
και παγωμενα τους ειπα πως σε δολοφονησα
στην μηχανη του κιμα ειπα σ' ειχα λιανισει
και ενα σαλαμι με σενα πως ειχα γεμισει

*****

Και ηρθαν στο σπιτι αμεσως για να με πιασουνε
και στα μπαλκονια βγηκανε για να μη χασουνε
Πω πω μωρο μου το αιμα του πληθους παγωνει
μ' ενα σαλαμι που παιρνανε σ' ενα σεντονι

*****

Και την αλλη μερα να γραφει ο τυπος διαφορα
και ν' απορω "κοιτα ρε πως τα καταφερα
για να σε κανω κοντα μου ξανα να γυρισεις
στ' αλλαντικα να κοπουν εντελως οι πωλησεις"

*****

Και πλακες επισης γινηκαν στην αναπαρασταση
που μου τη βαραει κι αρχιζω κι εγω την παρασταση
τους δειχνω να φετες κοβω απ'το σαλαμακι
και τους ρωταω αν εχει κανενα ουζακι

*****

Που λες τους την δινει να θελουνε να με λιντσαρουνε
και για μια πλακα την κεφαλη να μου παρουνε
Καπου εδω μωρο μου τά αστεια τελειωνουν
προφυλακιστεο με βγαζουν και μεσα με χωνουν

*****

Και λεω την αληθεια και τωρα πια δεν με πιστευουνε
τρελοι και γιατροι μεσ' το Δαφνι μ' αποφευγουνε
και περιμενω μωρο μου να' ρθεις να τους πεις
πως εισαι καλα δεν εισαι σαλαμι και ζεις.

Αυτό μας το έστειλε ο Costas