Εργάτης ήμουν άριστος τα περασμένα χρόνια

για ράντισμα με πέρνανε ή να ξαγριζω αλώνια.

Μια μέρα εκεί που δούλευα με είδε κάποια χήρα

πως είχα σύνεργα καλά και ντούρα ψεκαστήρα.

Μου λέει να πάω στο κτήμα της να το καλλιεργήσω

και πως θα μου 'δινε και αυτή ότι και να ζητήσω.

Τέλος τα συμφωνήσαμε πήγα την άλλη μέρα

βλέπω πως είναι το κτήμα της χέρσο πέρα ως πέρα.

«Γιατί το άφησες χριστιανή» της λέω με απορία..

«εργάτη γύρευα καλό»...μου λέει και ευκαιρία.

«Σε είδα και εζήλεψα το μπόι το κορμί σου

και ακόμα περισσότερο την ντούρα μηχανή σου».

Αμέσως το σακάκι μου βγάζω και το πετάω

την μηχανή μου βάζω μπρος και αρχίζω να ραντάω

Μπαίνω απ' την πάνω την μεριά γυρίζω από την άλλη

και η χήρα μου εφώναζε «πέρνα από πίσω πάλι»

Αδειάζω πρώτη μηχανή αδειάζω και δευτέρα

αδειάζω και άλλες τέσσερις ώσπου παρήλθε η μέρα

«Κυρά εστέρεψε ο χαλκός και βγήκανε τ' αστέρια»

«μα δεν μου φτάνουν χριστιανέ μονάχα έξι χέρια

στην θέση που ειν' το κτήμα μου για να με ευχαριστήσεις

δέκα φορές τουλάχιστον πρέπει να το ραντίσεις».

Τρομπάριζα με το στανιό όμως δεν μπορούσα...

όσο και αν ζοριζόμουνα, όσο και αν προσπαθούσα...

Θυμώνω φεύγω βιαστικά παίρνω και το σωλήνα

και αυτή ξοπίσω φώναζε «θα 'ρθεις τον άλλο μήνα»

«Άσε να φύγω τώρα πια και θα ξανάρθω πάλι

να φέρω και τους φίλους μου να βοηθήσουν κι άλλοι».

«Άντε και κάνε γρήγορα και μην καθυστερήσεις

φέρε μου μάστορες καλούς το κτήμα να ραντίσεις,

και αφού με σένα τ' άρχισα να το καλλιεργήσω

στείλε μου κι άλλους όσους βρεις για να το συντηρήσω»

Γι’ αυτό που λέτε φίλοι μου εσείς όπου ραντάτε

σε κτήμα ακαλλιέργητο χήρας ποτέ μην πάτε,

όποιος σε κτήμα χήρας μπει και ντούρος να τα βάλει,

θα σκάσει ο ψεκαστήρας του και ας είναι από ατσάλι,

εκτός αν πάρτε φίλους σας με ντούρο ψεκαστήρα

να βοηθούν όλοι μαζί για να χαρεί η χήρα.