Για μία παρεξήγηση μεγάλη θα μιλήσω
και την αλήθεια άμεσα θα αποκαταστήσω.
Τα χρόνια λένε τα παλιά οι Άραβες στην Κρήτη
ορμήσαν και δεν άφησαν άνδρα στο κάθε σπίτι,
όλους τους εσκοτώσανε και τα χωριά ρημάξαν
και τότε για βοήθεια στην Πόλη εφωνάξαν,
ζήτησαν στο Βυζάντιο βοήθεια να στείλει
τους εισβολείς στην χώρα τους πίσω να ξαποστείλει.
Λέει ο μύθος το λοιπόν ότι εμαζευτήκαν
στα πλοία Πόντιοι πολλοί και εις την Κρήτη βγήκαν.
Τάχαμου έτσι σώθηκε απ΄ τον χαμό η Κρήτη
κι οι Πόντιοι σηκώσανε πολύ ψηλά την μύτη.
Μα η αλήθεια η πικρή είναι τελείως άλλη
με το που την μαθαίνετε ευθύς σας πιάνει ζάλη.
Ακούσετε λοιπόν καλά επί τη ευκαιρία
και μάθετε πως ακριβώς έχει η ιστορία:
Κάποτε που οι Βενετοί ήτανε εις την Κρήτη
Άραβες επλακώσανε μιαν αποφράδα Τρίτη.
Θέλανε να πατήσουνε οι ξένοι το νησί μας
εδώ να κατοικήσουνε χωρίς τη θέλησή μας.
Τον τόπο πλημμυρήσανε με όπλα σιδερένια,
αλλά μπροστά στου Χάνδακα κόλλησαν τα μπεντένια.
Πολιορκία άρχισαν να πάρουνε την πόλη,
μα από μέσα οι Κρητικοί στα τείχη πήγαν όλοι.
Τα βόλια πέφτουνε σωρός, τα αίματα; Ποτάμι!
και όλοι οι πολεμιστές έχουνε αποκάμει.
Χρόνια πολλά εκράτησε ο πόλεμος στα τείχη,
αλλά κανείς δεν μπόρεσε τίποτε να πετύχει.
Οι άνθρωποι πεινάσανε, τα βόλια λιγοστέψαν,
και τέλος οι Βυζαντινοί να βοηθήσουν τρέξαν.
Πολλά καράβια γέμισαν στον Πόντο με γενναίους,
στην Κρήτη τους εστείλανε άνετους και ωραίους.
Χαρήκαν σαν τους είδανε οι πολιορκημένοι,
που στα κανόνια βλήματα δεν είχαν οι καημένοι.
Έτσι λοιπόν οι Πόντιοι φάνηκε βολικό
να εξυπηρετήσουνε στο πυροβολικό.
Μα όμως ένα πρόβλημα εκεί δημιουργήσανε,
που οι Κρητικοί στο ζόρι τους καλά δεν μελετήσανε.
Πολλές φορές μπορούσανε να μπουν στα τηλεβόλα
και όπου κι αν επέφτανε τα εγκρεμίζαν όλα.
Δεν ήταν μιας χρήσεως οι Πόντιοι, τι οδύνη!
οι ξένοι στα κανόνια τους τους έβαζαν κι εκείνοι.
Έτσι λοιπόν μας κάνανε οι Πόντιοι χαλάστρα
ώσπου στο τέλος έπεσαν του Χάνδακα τα κάστρα.